1. "Sta niet bij mijn graf en huil" door Mary Elizabeth Frye:Dit korte en krachtige gedicht drukt de wens van de spreker uit om na hun dood niet overdreven te worden gerouwd, maar om met vreugde herinnerd te worden en gevierd te worden voor het leven dat ze hebben geleid.
2. 'Als ik sterf' door Christina Rossetti:Dit gedicht onderzoekt de contemplatie van de spreker over hun eigen sterfelijkheid en hun verlangen om herenigd te worden met hun dierbaren in het hiernamaals.
3. "In Memoriam A.H.H." door Alfred Tennyson:Dit lange elegische gedicht rouwt om de dood van Tennysons goede vriend Arthur Henry Hallam en reflecteert op de thema's verdriet, verlies en de zoektocht naar betekenis in het aangezicht van de dood.
4. "De Raaf" door Edgar Allan Poe:Hoewel dit gedicht niet uitsluitend gericht is op rouw, onderzoekt het de afdaling van de spreker in waanzin terwijl ze rouwen om het verlies van hun geliefde 'Lenore'.
5. 'Elegie geschreven op een kerkhof op het platteland' door Thomas Gray:Dit gedicht mediteert over het leven en de dood van gewone mensen die begraven liggen op een kerkhof op het platteland, en reflecteert op de vergankelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood.
6. 'Stop bij het bos op een besneeuwde avond' door Robert Frost:Dit gedicht vangt een moment van reflectie en contemplatie te midden van een winterlandschap, met hints van de eigen sterfelijkheid van de spreker en het verstrijken van de tijd.
7. "De Brug der Zuchten" door Thomas Hood:Dit gedicht vertelt het verhaal van een vrouw die door haar verdriet en financiële wanhoop tot zelfmoord wordt gedreven, waarbij de emotionele tol van rouw wordt benadrukt.
8. 'Zonder muziek' door Edna St. Vincent Millay:Dit gedicht geeft uitdrukking aan het gevoel van verlies en verlangen van de spreker naar de dood van hun geliefde, met gebruikmaking van de beelden van een rouwzang.
9. "Verdriet" door W.H. Auden:Dit gedicht reflecteert op het rouwproces en de uitdagingen van het vinden van troost en betekenis bij verlies.
10. "De gebroken ketting" door C. Warren Hollister:Dit gedicht biedt een boodschap van hoop en troost in het licht van verdriet, en suggereert dat de banden van liefde zelfs de dood overstijgen en dat de geesten van de overledenen voortleven in de herinneringen van degenen die ze hebben achtergelaten.