Sommige dagen
Op sommige dagen moet je zitten
in een stoel bij het raam
en laat de regen wassen
gedurende de dag.
De wereld zal lijken
als een vreemde,
ver dorp,
en je zult je een buitenlander voelen
in een vreemd land.
Je gedachten zullen dat doen
wees een mengelmoes, en de jouwe
dromen zullen wazig zijn.
Je zult het niet weten
waar je heen gaat,
maar je zult het weten
dat je op reis bent.
Dat zul je zijn
op de rand van
iets,
maar je zult het niet weten
wat het is.
Dat zul je zijn
precies waar
jij bent.
Het gedicht begint met de spreker die een specifiek scenario beschrijft:op een regenachtige dag bij het raam zitten en zich een vreemdeling voelen in een vreemd land. Dit gevoel van losgekoppeld en verloren zijn zet de toon voor het gedicht en creëert een gevoel van dubbelzinnigheid en onzekerheid. De wereld buiten lijkt ver weg en onbekend, en de gedachten en emoties van de spreker zijn in beweging, wat de grillige aard van het leven zelf weerspiegelt.
Het gedicht vervolgt met een reeks gefragmenteerde gedachten en beelden, die elk een ander aspect van de menselijke ervaring vastleggen. Er zijn momenten van reflectie, momenten van onzekerheid en momenten van helderheid. De spreker denkt na over de reis van het leven, het gevoel op de rand van iets onbekends te staan, en het besef dat het soms het beste is om simpelweg aanwezig te zijn in het moment en te accepteren wat er komt zonder het te proberen te begrijpen.
De laatste regel van het gedicht, 'Je zult precies zijn waar je bent', herinnert ons aan de grondende kracht van het huidige moment. Te midden van de chaos en verwarring van het leven geeft het een gevoel van troost te weten dat je altijd kunt terugkeren naar het heden, naar de plek waar je werkelijk bent, zonder de noodzaak van antwoorden of uitleg.
"Some Days" is een gedicht over de onvoorspelbaarheid van het leven, de mix van emoties en ervaringen die onze dagen bepalen, en het belang van het omarmen van het huidige moment, zelfs op de meest uitdagende en verbijsterende momenten.