Ik verblijf en verspreid mijn vloeibare licht.
Ik stroom, maar ik blijf, zo stil,
Een stroperige omhelzing op elke heuvel.
Mijn tint van duisternis, diep en rijk,
Bevat geheimen die mijn hart betoveren.
Elke druppel fluistert ongetemde verhalen,
Als door de aderen van de aarde, voor altijd verdoemd.
Ik sijpel door oude, verweerde steen,
Een geschiedenis in mij voor altijd bekend.
Carvingpaden donker en kronkelig
door diepten waar gefluister te vinden is.
Mijn geur is een geurig mystiek spoor,
Onvermijdelijk verhalen onthullen.
Van lamplichten flikkert een warme omhelzing,
Naar brullende motoren die het tempo bepalen.
Ik voed het verlangen van de hongerige vlammen
Zoals mijn essentie de ziel heel houdt.
Een bron van warmte, een verzachtende balsem,
In mijn essentie liefde en krachtrust.
In gedrapeerde schaduwen zweef ik zachtjes
Een altijd aanwezige eeuwige vloed.
Ik olie de onverzettelijke stroom,
Door de donkerste paden gloeit mijn aanwezigheid.