In het dorp zonder klokken
Zelfs de stemmen van de krekels
Klinkt als bellen.
Betekenis:
Het haiku-gedicht "A Village Without Bells" van Issa Kobayashi schetst een levendig beeld van een rustig, vredig dorp waar het enige geluid het getjilp van krekels is. De afwezigheid van klokken in het dorp creëert een gevoel van sereniteit en rust, en de dichter suggereert dat zelfs de kleinste geluiden, zoals het getjilp van krekels, in zo'n omgeving mooi en betekenisvol kunnen zijn.
Het gedicht brengt ook een gevoel van nostalgie en een verlangen naar een eenvoudiger tijd over, waarin het leven minder hectisch en luidruchtig was. Het dorp zonder klokken is een plek waar mensen de schoonheid van de natuur en de eenvoudige dingen in het leven echt kunnen waarderen.
Over het algemeen herinnert het gedicht eraan dat er zelfs te midden van chaos en lawaai nog steeds schoonheid en vrede te vinden is als we de tijd nemen om het te waarderen.