Wat is een analyse van het gedicht van Gwen

Het gedicht "Gwen" van Dylan Thomas is een krachtige en ontroerende verkenning van de liefde van de spreker voor een vrouw genaamd Gwen. Het gedicht zit vol rijke beelden en symboliek, en wordt gekenmerkt door het gebruik van contrast. Het gedicht begint met de spreker die Gwen beschrijft als een 'wit beeld' dat 'perfect en heel' is. De spreker beschrijft Gwen echter ook als 'vol gaten', wat erop wijst dat ze niet zo perfect is als ze lijkt. Dit contrast tussen Gwens schoonheid en haar tekortkomingen wordt weerspiegeld in de gevoelens van de spreker voor haar. Hij voelt zich zowel aangetrokken tot haar schoonheid als afgestoten door haar gebreken. De liefde van de spreker voor Gwen staat ook in contrast met zijn angst voor de dood. Het gedicht staat vol verwijzingen naar de dood, en de spreker lijkt bang te zijn Gwen aan de dood te verliezen. Deze angst wordt weerspiegeld in de regels:"Ik houd je hand/in de mijne vast, alsof ik wil zeggen/tot ziens, tot ziens." Het gedicht eindigt met de spreker die het woord "Gwen" keer op keer herhaalt. Deze herhaling suggereert dat de spreker Gwen probeert vast te houden en te voorkomen dat ze verdwijnt. Over het geheel genomen is "Gwen" een complex en ontroerend gedicht dat de liefde van de spreker voor een vrouw genaamd Gwen onderzoekt. Het gedicht zit vol rijke beelden en symboliek, en wordt gekenmerkt door het gebruik van contrast. Het gedicht is een krachtige meditatie over liefde, dood en de menselijke conditie.