Hier is een samenvatting van het gedicht:
Het gedicht begint met Wilde die Ravenna beschrijft als een 'stad van marmer en goud', en hij prijst de 'torens en koepels' van de stad en haar 'kerken en paleizen'. Vervolgens beschrijft hij de geschiedenis van de stad, inclusief de plundering door de Visigoten in 493 na Christus en de daaropvolgende ondergang.
Ondanks het verval vindt Wilde Ravenna nog steeds een prachtige stad, en hij bewondert de vele kerken en mozaïeken van de stad. Hij is vooral onder de indruk van de mozaïeken in de kerk van San Vitale, die hij omschrijft als 'een kunstwonder'.
Wilde reflecteert ook op de vergankelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood. Hij merkt op dat zelfs de mooiste dingen in het leven, zoals de stad Ravenna, uiteindelijk zullen vervagen. Hij vindt echter ook troost in het feit dat kunst de tijd en de dood kan overstijgen.
Het gedicht eindigt met Wilde die de hoop uitspreekt dat zijn eigen kunstwerken nog lang na zijn dood herinnerd zullen worden. Hij schrijft:"Ik laat mijn werken over aan de onbekende jaren, / aan de ogen die ze zullen aanschouwen nadat ik weg ben."
"Ravenna" is een mooi en ontroerend gedicht dat de stad Ravenna en de kracht van kunst viert.