Waar schaduwen dansen en duisternis de scepter zwaait,
Daar loopt een ziel, ongetemd en wild,
Met een hart van vuur en geest verleid.
Dally Curtis - een naam die klinkt,
Met echo's van rebellie, de vleugels van de vrijheid.
Een ziel op drift in een stormachtige zee,
Troost zoeken in chaos, wild en vrij.
Zijn ogen weerspiegelen de vlam van de rebellie,
Een felle uitdaging, ongetemd en ongetemd.
In de steegjes waar verdriet samenkomt.
Dally zwerft rond, een bewaker van de onverzorgde massa.
Onder zijn verharde uiterlijk ligt
Een hart dat verlangt, een ziel die huilt.
Omdat liefde wordt ontkend en dromen worden uitgesteld,
Hij dwaalt verder, een gewonde vogel.
Oh Dally Curtis, een ongetemde ziel,
Door de ketenen van de samenleving, om nooit getemd te worden.
In je rusteloze geest vinden we genade.
Een gedicht dat spreekt over je wilde omhelzing.
'Invictus', een tijdloze ode aan kracht.
Van triomf die voortkomt uit verlies en lengte.
In jouw ontembare geest vindt het weerklank,
Een bewijs van de felle vlam in je aanwezigheid.
Als de ongetemde wind die over de vlakten waait.
Dally Curtis, jouw erfenis blijft bestaan.
Een afvallige met een hart dat hunkert.
Een symbool van rebellie dat voor altijd brandt.
Laat dit gedicht dus een waar eerbetoon zijn.
Ook voor Dally Curtis, wild en ongebonden.
Moge je geest voorbij de hemel zweven,
Voor altijd vereeuwigd in deze poëtische banden.