Het gedicht begint met de spreker die de ‘oude’ herfst beschrijft, een tijd van ‘gouden korenvelden’ en ‘lachende luchten’, die hij associeert met zijn eigen jeugd en onschuld. De spreker realiseert zich echter al snel dat deze herfst voorbij is en dat hij zich nu in een nieuw seizoen van zijn leven bevindt, een seizoen dat wordt gekenmerkt door "donkere" en "bittere" dagen.
Vervolgens beschrijft de spreker de verschillende veranderingen die hij ziet in de natuurlijke wereld om hem heen. De bladeren vallen van de bomen, de bloemen vervagen en de dieren bereiden zich voor op de winter. Deze veranderingen dienen er allemaal toe om de spreker eraan te herinneren dat de tijd verstrijkt en dat hij ouder wordt.
Het gedicht eindigt met de spreker die nadenkt over de onvermijdelijkheid van de dood. Hij weet dat hij op een dag zal sterven, net zoals de herfstbladeren zullen vallen. Hij vindt echter ook enige troost in de schoonheid van de natuurlijke wereld, en hij gelooft dat er zelfs in de dood nog steeds hoop is op verlossing en vernieuwing.
Over het geheel genomen is ‘Autumn’ een complex en ontroerend gedicht dat de thema’s tijd, verandering en sterfelijkheid onderzoekt. Campbell gebruikt levendige beelden en symboliek om een krachtig en gedenkwaardig kunstwerk te creëren dat de schoonheid en het verdriet van de natuurlijke wereld vastlegt.
Hier zijn enkele aanvullende punten die over het gedicht kunnen worden gemaakt:
* Het gedicht is geschreven in de jambische pentameter, een traditioneel metrum dat vaak wordt gebruikt in sonnetten en andere formele gedichten. Deze metrum helpt om een gevoel van evenwicht en orde in het gedicht te creëren, wat contrasteert met de gevoelens van chaos en verwarring van de spreker.
* Het gedicht maakt gebruik van een verscheidenheid aan literaire middelen, waaronder metafoor, vergelijking en personificatie. Deze apparaten helpen bij het creëren van een rijk en gestructureerd gedicht vol zintuiglijke details en levendige beelden.
* Het gedicht staat ook vol toespelingen op de klassieke mythologie en literatuur. Zo vergelijkt de spreker zichzelf met de Griekse god Pan, die bekend stond om zijn wilde en ongetemde natuur. Deze toespelingen helpen om diepte en complexiteit aan het gedicht toe te voegen, en ze laten ook zien dat Campbell een belezen en goed opgeleide dichter was.
"Autumn" is een krachtig en ontroerend gedicht dat de universele thema's tijd, verandering en sterfelijkheid onderzoekt. Campbell's levendige beelden en symboliek helpen een gedenkwaardig kunstwerk te creëren dat de schoonheid en het verdriet van de natuurlijke wereld vastlegt.