Waar elementen zich bevinden,
Ligt zwavel, met zijn gouden kunst,
Een niet-metaal, boordevol trots.
Het symbool, een 'S', geëtst in roem,
Atoomnummer zestien,
Met zes elektronen speelt het een spel,
Het creëren van banden die intrigeren.
In het rijk van de natuur vindt het zijn plaats,
In mineralen, rotsen en grond,
Een veelzijdig element, met een gezicht
Dat getuigt van zowel vuur als zwoegen.
Een lichtgeel, de kleur blijft staan,
Met een broze, kristallijne vorm,
De essentie ervan verspreidt zich over verre landen,
Een aanwezigheid, zowel krachtig als warm.
In de grote symfonie van het leven speelt het een rol,
In enzymen, eiwitten en geur,
Een katalysator die de groei van de ziel stimuleert,
Een bouwsteen, goddelijk en bedoeling.
Wanneer hij wordt verbrand, creëert zijn dans een schouwspel,
Een schitterende blauwe vlam, intens,
Met een verstikkende geur, tijdens de vlucht,
Een spektakel, zowel heftig als immens.
Eeuwenlang heeft het de mensheid gediend,
In de geneeskunde, en ook in de alchemie,
Bij het vulkaniseren van rubber vinden we:
Een transformerende aanraking, door en door.
Laten we dus dit element van genade prijzen,
Zwavel, met zijn veelzijdige gedaante,
Een chemisch wonder, de omhelzing van de natuur,
Op poëtisch gebied vitaliseert het.