Het gedicht begint met de spreker die zich een specifiek moment herinnert toen hij met zijn vader langs de Toome Road liep. De spreker beschrijft het weelderige landschap en de geluiden van de natuur, waardoor een levendige zintuiglijke ervaring voor de lezer ontstaat. Hij denkt ook na over de aanwezigheid van zijn vader en het gevoel van veiligheid en erbij horen dat dit tijdens zijn jeugd opleverde.
Naarmate het gedicht vordert, gaan de gedachten van de spreker uit naar de veranderingen die zich in de loop van de tijd hebben voorgedaan. Hij vermeldt de afwezigheid van zijn overleden vader, en de manier waarop het landschap is getransformeerd als gevolg van industrialisatie en ontwikkeling. De spreker drukt een gevoel van verlies en heimwee uit naar de eenvoudigere en onschuldigere dagen van zijn kindertijd.
Het gedicht onderzoekt ook de thema's identiteit en erbij horen. De spreker reflecteert op zijn verbondenheid met het Toomegebied en zijn gevoel van verankering in het landschap. Ondanks de veranderingen die hebben plaatsgevonden, voelt hij een diepe verbondenheid met zijn ouderlijk huis en de herinneringen die daaraan verbonden zijn.
"Toome Road" is een prachtig vormgegeven gedicht dat op effectieve wijze een scala aan emoties en thema's overbrengt. Heaney's gebruik van beelden, zintuiglijke details en symboliek voegt diepte en rijkdom toe aan het gedicht, waardoor een gelaagd werk ontstaat dat resoneert met de lezer. De verkenning in het gedicht van herinnering, verlies en het verstrijken van de tijd is zowel persoonlijk als universeel, en spreekt op een diepgaande manier tot de menselijke ervaring. Over het geheel genomen is "Toome Road" een aangrijpend en gedenkwaardig gedicht dat Heaney's opmerkelijke vaardigheid als dichter laat zien.