In deze lege kamer zit ik alleen,
Mijn gedachten dwalen naar jou, ook al ben je al lang weg.
Ik herinner me de dagen dat we één waren,
Lachend, levend, onder de zon.
Maar nu jij weg bent, en ik achterblijf,
Om te treuren en te rouwen, met tranen in mijn ogen.
Ik mis je glimlach, je zachte aanraking,
Je stem, je gelach, oh, zo veel.
Ik praat tegen je, ook al kun je het niet horen,
Ik stort mijn hart uit en laat veel tranen vallen.
Ik vertel je over mijn dag, mijn vreugde, mijn angsten,
Ik wou dat je hier was, om mijn tranen te drogen.
Ik weet dat je op een betere plek bent,
Maar mijn hart doet nog steeds pijn, verlangend naar jouw gezicht.
Ik zal je nooit vergeten, mijn lieve vriend,
Totdat we elkaar weer ontmoeten, zal onze liefde nooit eindigen.