1. Het eerste type is in wezen "proza zonder regeleinden" en is nauw verbonden met de ontwikkeling van het korte verhaal. Enkele voorbeelden hiervan zijn "Nadja" van André Breton, "The Song of the Dog" van Jack Kerouac, "I Hate to See That Evening Sun Go Down" van William Faulkner en "The Tell-Tale Heart" van Edgar Allan Poe.
2. Het tweede type , dat zich in de 19e eeuw meer ontwikkelde, maakt gebruik van opzettelijke middelen van herhaling, cadans en beeldspraak, en lijkt meer op wat de meeste literaire critici verstaan onder 'vers' geschreven als niet-gerijmde regels:voorbeelden van dit soort zijn onder meer 'La Prose du Transsibérien' van Blaise Cendrars en "The Waste Land" van T.S. Eliot.