Waar grenzeloze golven meedogenloos dansen,
Een gedicht, een vat van essentie en toeval.
Met woorden die spatten als vloeibare genade,
Kleuren schilderen op het gezicht van de oceaan.
Elke lijn is een top die breekt en vervaagt,
Gedachten en emoties ongesluierd achterlaten.
De zee, oh de rusteloze zee,
Een spiegel voor de ziel, daar verlangt ze naar.
Het onophoudelijke karnen, een grootse metafoor,
Van de steeds evoluerende, steeds groter wordende zielsstreng.
Het gedicht, zoals spuitnevel, zweeft en zwerft,
Geheimen fluisteren tegen gewillige koepels.
Het streelt de oevers van het bewustzijn,
Het ontwaken van de innerlijke diepten van bewustzijn.
In deze samensmelting van gedicht en zee,
Een symfonie van het bestaan bevrijdt ons.
Want woorden en golven dragen boodschappen diep,
Echo's van waarheden die we in ons hart bewaren.
Dus lees, dompel je onder en laat je ziel varen,
In de samensmelting van poëzie en het verhaal van de oceaan.
Ontdek diepten die nog nooit eerder zijn bereisd,
Waar woorden en golven voor altijd samenkomen.