Gedurende 'Tintern Abbey' reflecteert Wordsworth op de impact van de natuur op zijn gedachten en emoties. Hij verdiept zich in het idee dat het opnieuw bezoeken van een bekend landschap na een aanzienlijke periode krachtige herinneringen en inzichten kan oproepen. Het gedicht legt zijn persoonlijke ervaringen en reflecties vast, maar overstijgt ook het individu door universele menselijke emoties en de contemplatie van de grotere filosofische vragen over het bestaan aan te raken.
Wordsworth onderzoekt het idee van de ‘aanwezigheid’ van de natuur en hoe deze troost en inspiratie kan bieden. Hij denkt ook na over de relatie tussen het verleden, het heden en de toekomst, wat suggereert dat de menselijke geest het vermogen heeft om de tijd te overstijgen en verbindingen te vinden tussen verschillende momenten in het leven.
Het gedicht onderzoekt verder het concept van 'emotie die in rust wordt herinnerd', wat suggereert dat emoties die in het verleden zijn ervaren, kunnen worden herinnerd en opnieuw kunnen worden ervaren in een rustige staat, waardoor dieper begrip en reflectie mogelijk zijn.
"Tintern Abbey" behandelt ook thema's als sterfelijkheid, de menselijke conditie en de zoektocht naar zingeving in het leven. Wordsworth denkt na over de vluchtige aard van de tijd en de onvermijdelijkheid van de dood, en hij overweegt hoe herinneringen en ervaringen een gevoel van continuïteit en verbondenheid kunnen bieden in het licht van de sterfelijkheid.
In wezen is 'Tintern Abbey' een diepgaande verkenning van filosofische ideeën die zich verdiepen in de menselijke relatie met de natuur, tijd, herinnering en het bestaan. Het gaat verder dan alleen de beschrijving van een pittoreske locatie en duikt in het rijk van filosofische introspectie en meditatie.