In de context van het gedicht vertegenwoordigt de nobele vijand een waardige tegenstander die dapper en met eer heeft gevochten. De hoofdpersoon erkent de kracht en moed van de moordenaar van haar man en spreekt zijn bewondering uit voor hun kwaliteiten, ook al zijn ze uiteindelijk vijanden aan weerszijden van een conflict.
Door de vijandelijke soldaat op deze manier te portretteren, creëert Tennyson een gevoel van respect en empathie tussen de twee kanten van het conflict. Het suggereert dat er zelfs midden in de oorlog erkenning kan zijn van de menselijkheid en moed van je tegenstanders.
Het gebruik van de uitdrukking 'nobele vijand' voegt ook een laagje complexiteit toe aan de verkenning van thema's als verdriet, verlies en de nutteloosheid van oorlog in het gedicht. Het benadrukt de tragische aard van conflicten waarbij individuen met bewonderenswaardige kwaliteiten nog steeds tegenstanders kunnen worden als gevolg van externe omstandigheden.