Het gedicht "Thoughts Hanoi" van Nguyen Thi Vyhn wordt gekenmerkt door een retrospectieve geest, gekenmerkt door reflectie en herinneringen. De spreker, die zich mogelijk tot Hanoi richt, kijkt terug op hun gedeelde ervaringen en overpeinzingen, waarbij hij thema's als nostalgie, herinnering en contemplatie onderzoekt. Door het hele gedicht heen houdt de spreker zich bezig met introspectie, waarbij hij momenten uit het verleden van de stad vertelt, rekening houdend met hun acties, emoties en groei in de loop van de tijd. Het gedicht nodigt uit tot reflectie over persoonlijke reizen, de aard van de tijd en de blijvende verbinding met een dierbare plek.