Wat is het gedicht van Walt Whitman toen ik de geleerde astronoom hoorde?

Walt Whitmans gedicht "When I Heard the Learned Astronomer" gaat over de reactie van de spreker op een lezing van een astronoom. De spreker is in eerste instantie onder de indruk van de kennis van de astronoom en de schoonheid van het universum dat hij beschrijft. Uiteindelijk komt hij echter tot het gevoel dat de focus van de astronoom op feiten en cijfers de ware essentie van het universum heeft gemist. De spreker stelt dat het universum niet alleen een verzameling objecten is, maar ook een bron van verwondering en mysterie. Hij gelooft dat de ware manier om het universum te begrijpen niet door middel van wetenschap is, maar door intuïtie en verbeeldingskracht.

Het gedicht is geschreven in vrije verzen en gebruikt een verscheidenheid aan retorische middelen om de gevoelens van de spreker over te brengen. Deze apparaten omvatten herhaling, parallellisme en contrast. De toon van het gedicht is reflectief en contemplatief, en nodigt de lezer uit om na te denken over zijn eigen relatie tot het universum.

'Toen ik de geleerde astronoom hoorde' is een complex en uitdagend gedicht, maar het is ook een lonend gedicht. Het herinnert ons eraan dat er meer in het universum is dan wat we met onze ogen kunnen zien, en dat de ware aard van de werkelijkheid ons begrip vaak te boven gaat.