De herhaling van de woorden ‘verstrijken van de tijd’ door het hele gedicht benadrukt de meedogenloze en onontkoombare aard van het verstrijken van de tijd. Deze herhaling creëert ook een gevoel van urgentie en angst, omdat de spreker lijkt te proberen vast te houden aan iets dat wegglijdt.
Alliteratie
Het gebruik van alliteratie in regels als "De tikkende klok, de voorbijgaande tijd" en "De seizoenen komen en gaan" draagt bij aan het gevoel voor ritme en muzikaliteit van het gedicht. Deze alliteratie helpt ook om een gevoel van eenheid en samenhang te creëren, aangezien de klanken van de herhaalde woorden door het hele gedicht weerklinken.
Metafoor
Het gedicht vergelijkt het verstrijken van de tijd met een stromende rivier ("Tijd is een rivier, die maar doorstroomt") en met een dief die onze dagen steelt ("De tijd is een dief, die onze dagen steelt"). Deze metaforen helpen een levendig en concreet beeld te creëren van het verstrijken van de tijd, en ze suggereren ook dat de tijd buiten onze controle ligt en nooit kan worden gestopt of teruggedraaid.
Personificatie
Het gedicht personifieert de tijd als een personage dat 'ons uitlacht' en 'geen gevangenen neemt'. Deze personificatie geeft de tijd een gevoel van keuzevrijheid en macht, en suggereert ook dat de tijd onverschillig staat tegenover ons lijden en onze strijd.
Symboliek
Het gedicht gebruikt een aantal symbolen om het verstrijken van de tijd weer te geven, zoals de tikkende klok, de veranderende seizoenen en de rivier. Deze symbolen helpen bij het creëren van een rijk en gelaagd begrip van tijd, en ze suggereren ook dat tijd een complex en veelzijdig fenomeen is.