Het thema van Leisure van William Davies is het belang van het nemen van tijd voor jezelf om te ontspannen, na te denken en rust te vinden. Het gedicht stelt dat vrije tijd essentieel is voor de geestelijke gezondheid, waardoor individuen kunnen ontsnappen aan de stress en eisen van het dagelijks leven en een gevoel van evenwicht kunnen herwinnen. Davies contrasteert de rusteloosheid van het moderne stadsleven met de rust van de natuur, en suggereert dat mensen pas echt voldoening kunnen vinden door tijd door te brengen in de natuur en door vrijetijdsactiviteiten te omarmen.
Door het hele gedicht heen benadrukt Davies het belang van het vertragen en waarderen van de schoonheid van de natuurlijke wereld. Hij beschrijft de rust van een zomerdag, met zijn ‘bonte madeliefjes’ en ‘zoete lucht’, en contrasteert deze met de ‘harde wereld van de mens’ waar mensen ‘gedreven worden door verlangens’. Hij suggereert dat individuen, door de tijd te nemen om te pauzeren en de natuur te observeren, troost kunnen vinden en kunnen ontsnappen aan de stress van het moderne leven.
Het gedicht onderzoekt ook het idee dat vrije tijd een vorm van creativiteit en zelfexpressie is. Davies stelt dat individuen door zich bezig te houden met vrijetijdsactiviteiten, zoals schilderen, poëzie of muziek, hun emoties kunnen uiten, kunnen ontsnappen aan hun dagelijkse routines en verbinding kunnen maken met hun innerlijke zelf. Hij suggereert dat mensen door vrijetijdsactiviteiten echte vervulling en bevrijding kunnen vinden.
Over het geheel genomen is het thema van Leisure van William Davies het belang van het nemen van tijd voor zichzelf om te ontspannen, na te denken en vrede te vinden. Het gedicht moedigt individuen aan om vrijetijdsactiviteiten te omarmen en tijd door te brengen in de natuur, waarbij ze troost en creativiteit vinden in deze momenten van rust en zelfexpressie.