De spreker beschrijft de zee als "kalm en diep" en "vol licht", en deze beelden suggereren dat de zee een bron van vrede en rust is. De spreker vindt ook troost in het geluid van de golven die op de kust breken, dat hij omschrijft als een "plechtig geluid". De spreker vindt troost in het feit dat de zee er altijd is, en dat deze ook na zijn dood zal blijven bestaan.
De zee is ook een symbool van macht en kracht. De spreker merkt op dat de zee ‘wild en stormachtig’ kan zijn en dat zij ‘kan stijgen en dalen’, en deze beelden suggereren dat de zee een kracht is waarmee rekening moet worden gehouden. De spreker vindt echter ook troost in het feit dat de zee uiteindelijk welwillend is, en dat zij uiteindelijk zal terugkeren naar haar kalme en vredige toestand.
De zee is een nuttig symbool voor de troostspreker in "Break, Break, Break", omdat het zowel de schoonheid als de kracht van de natuur vertegenwoordigt, en de spreker troost vindt in beide aspecten. De zee is ook een symbool van eeuwigheid en continuïteit, wat de spreker een gevoel van troost en hoop geeft als hij met verdriet wordt geconfronteerd.