Door het hele gedicht heen gebruikt de spreker verschillende technieken om haar emoties en gedachten over te brengen. Ze gebruikt levendige beelden om de verschrikkingen van de oorlog en de verwoestingen die deze achterlaat te beschrijven. Ze gebruikt herhaling ook om de pijn en het lijden dat ze ervaart te benadrukken. De toon van het gedicht is er een van diep verdriet en verlies, maar het bevat ook een gevoel van veerkracht en vastberadenheid om verder te gaan.
Een van de belangrijkste thema's in het gedicht is het contrast tussen de schoonheid van de natuur en de lelijkheid van oorlog. De spreker beschrijft de natuurlijke wereld op een weelderige en lyrische manier, waarbij hij gebruik maakt van beelden die leven, groei en vernieuwing suggereren. Dit wordt afgewisseld met de harde realiteit van oorlog, die wordt afgeschilderd als een destructieve kracht die levens en gemeenschappen verscheurt.
Een ander belangrijk thema in het gedicht is de kracht van liefde en herinnering. De liefde van de spreker voor Norman loopt als een rode draad door het gedicht. Ze haalt hun herinneringen samen op en drukt haar verlangen uit naar zijn aanwezigheid. Liefde en herinnering worden gepresenteerd als krachten die de dood kunnen overstijgen en troost kunnen bieden bij verlies.
"Dear Norman" is een ontroerend en tot nadenken stemmend gedicht dat de essentie van het menselijk lijden en de veerkracht in tijden van oorlog weergeeft. Het is een krachtige herinnering aan de offers die zijn gebracht door degenen die in het leger dienen en aan de blijvende impact van hun afwezigheid op degenen die ze achterlaten.