Door middel van een reeks retorische vragen overweegt MacNeice wat het betekent om geboren te worden, bewustzijn te bezitten en de reis van het leven te ondernemen. Het gedicht is verdeeld in twee strofen, die elk verschillende aspecten van de contemplaties van de spreker onderzoeken.
In de eerste strofe denkt de spreker na over hun potentiële kenmerken, waarbij hij zich afvraagt of ze moedig of laf, intelligent of dwaas zullen zijn, en of ze een positieve impact op de wereld zullen hebben of zullen bijdragen aan de disharmonie ervan. Ze vragen zich af of ze een ziel of een zelfgevoel zullen bezitten, waarbij ze de aard van bewustzijn en zelfbewustzijn in twijfel trekken.
De tweede strofe gaat dieper in op de zorgen van de spreker en uit zijn zorgen over het lijden, de ontberingen en de mogelijke wreedheid die ze in de wereld zouden kunnen tegenkomen. De spreker vraagt zich ook af of ze in staat zullen zijn tot liefde, vreugde en mededogen, of dat hun bestaan zal worden ontsierd door verdriet en spijt.
Door het hele gedicht heen gebruikt MacNeice een gebedachtige toon, waarbij hij hun gedachten richt tot een niet nader genoemde entiteit, misschien een hogere macht of de essentie van het leven zelf. Ze verlangen naar leiding, duidelijkheid en een gevoel van doel, en zoeken de zekerheid dat hun bestaan betekenis en betekenis zal hebben.
'Prayer Before Birth' is een diepgaand en tot nadenken stemmend gedicht dat de menselijke ervaring onderzoekt vanuit het unieke perspectief van een ziel. Het biedt een kijkje in de existentiële overpeinzingen die zelfs vóór de geboorte kunnen ontstaan, en legt de kwetsbaarheden, hoop en angsten die gepaard gaan met het vooruitzicht om een complexe en onvoorspelbare wereld te betreden.