De waarheid
Ik zocht de waarheid, een nobele zoektocht,
Door boeken en wijsheid, een onvermoeibare levensvreugde.
In oude boeken heb ik diep gedoken,
Op zoek naar antwoorden, om mijn ziel te behouden.
Van filosofen uit het verleden,
Ik heb inzichten verzameld die blijvend zijn.
Plato, Socrates, hun woorden diepzinnig,
Mij begeleiden, op heilige grond.
Maar terwijl ik reisde, nog dieper,
Een verontrustend besef, een doordringende kilte.
De waarheid die ik zocht, ongrijpbaar leek het,
Een luchtspiegeling die voor altijd glansde.
Elk antwoord leidde tot meer vragen,
Een labyrint van intellectuele spanningen.
Hoe meer ik wist, hoe minder ik begreep,
Een paradox, een raadselachtige overstroming.
Ik wendde me tot het grootse vertoon van de natuur,
Op zoek naar aanwijzingen in de kosmische invloed.
Van beukende golven tot sterrenhemels,
Ik vond ontzag en schoonheid die tart.
Maar zelfs hier bleef de waarheid versluierd,
In de geheimen van het universum verborgen.
Een tapijt geweven met oneindige draden,
Het ontrafelen van mysteries die zich verspreiden.
Dan, in het diepst van mijn eigen hart,
Ik ontdekte een waarheid die nooit zou verdwijnen.
Niet in externe gebieden of grootse bezigheden,
Maar in mij vindt de waarheid zijn wortels.
Het zit in de lessen van vreugde en pijn,
In liefde en verlies, een bitterzoet refrein.
Door angsten onder ogen te zien en genade te omarmen,
De essentie van de waarheid vindt haar heilige ruimte.
Dus ik liet de achtervolging los, de meedogenloze zoektocht,
En vond troost in het heden, zijn zachte pit.
Want de waarheid is geen vaste bestemming,
Maar een reis van groei en transformatie.
Met elke stap vooruit evolueert mijn ziel,
Het omarmen van de mysteries, de waarheid die draait.
En terwijl ik over dit pad dwaal, onbekend en uitgestrekt,
Ik vind vrede tijdens de reis, de waarheid die zal blijven bestaan.