1. Vergelijkingen:
- "Haar ogen waren als de sterren, zo helder dat ze straalden,"
- "Haar stem was als een gefluister, zacht en laag,"
- "Haar glimlach was als de zon, warm en helder,"
- "Haar aanraking was als de wind, zacht en koel."
Deze vergelijkingen vergelijken aspecten van Ana met natuurlijke elementen, waarbij haar schoonheid en etherische kwaliteiten worden benadrukt.
2. Metaforen:
- "Ze was een bloem in volle bloei."
- "Ze was een zonnestraal op een bewolkte dag."
Deze metaforen stellen Ana direct gelijk aan prachtige natuurlijke beelden, waardoor haar positieve eigenschappen nog verder worden benadrukt.
3. Personificatie:
- "De sterren dansten in haar ogen,"
- "De maan zong 's nachts een slaapliedje,"
- "De wind fluisterde haar naam."
Hier schrijft de dichter menselijke eigenschappen toe aan niet-menselijke entiteiten, waardoor een gevoel van betovering ontstaat in de beschrijvingen van Ana's omgeving.
4. Alliteratie:
- "sterrenhemel,"
- "zachte bries,"
- "zacht gefluister."
Deze herhaalde medeklinkergeluiden creëren een aangenaam sonisch effect, wat bijdraagt aan de muzikaliteit van het gedicht.
5. Assonantie:
- "helder, ze schenen,"
- "zon, warm,"
- "als de wind."
Deze herhaalde klinkergeluiden zorgen voor een vloeiend, harmonieus geluid bij het voorlezen van het gedicht.
6. Herhaling:
- "Ana" (herhaald in het hele gedicht)
- "Vind ik leuk" (herhaald in de vergelijkingen)
De herhaling van "Ana" benadrukt haar centrale aanwezigheid in het gedicht, terwijl de herhaling van "like" de vergelijkingen tussen haar en prachtige natuurlijke elementen versterkt.
Deze literaire apparaten creëren samen een levendig beeld van Ana en de boeiende effecten die ze heeft op de wereld om haar heen.