Sommige dichters praten over eten,
Van drie maaltijden per dag.
Ontbijt, lunch en diner,
Dit is wat ze zeggen.
Maar hoe zit het met de armen,
Wie gaat er met lege buiken slapen?
Die om genade smeken en smeken,
Van brood met alleen de korst om van te genieten?
In een wereld van overvloed,
Waar voor sommigen feesten in overvloed aanwezig zijn.
Er zijn anderen die het niet weten,
Van waar je een kruimel kunt vinden.
Het is een wrede ironie,
Dat sommigen honger moeten lijden.
Terwijl anderen zich overgeven aan gulzigheid,
Zonder enig gevoel van gematigdheid.
We moeten samenkomen,
En bestrijd deze ongelijkheid.
Niemand mag met honger naar bed gaan,
In deze wereld van overvloed en welvaart.
Laten we in opstand komen tegen de honger,
En zorg ervoor dat iedereen,
Heeft genoeg te eten,
En een leven van overvloed om te leiden.