1. Personificatie: Rubadiri geeft mensachtige eigenschappen aan natuurlijke krachten en elementen. Het onweer wordt bijvoorbeeld gepersonifieerd als een ‘vreselijk monster’ en de regen als ‘vuurkogels’.
2. Vergelijkingen: Rubadiri gebruikt vergelijkingen om de donder te vergelijken met 'kanonnen op afstand' en de bliksem met 'een woedende slang'.
3. Metaforen: Hij gebruikt metaforen om de bliksem te omschrijven als ‘de tanden van boze wolken’ en de regen als ‘een miljoen kralen’.
4. Hyperbool: Rubadiri gebruikt overdrijvingen om de intensiteit van de storm te benadrukken. Hij beschrijft bijvoorbeeld de regen als ‘een lawine van water’ en de donder als ‘een kolossale trommel in de lucht’.
5. Alliteratie: De herhaling van medeklinkers aan het begin van woorden wordt gebruikt voor een ritmisch effect. Bijvoorbeeld 'oorverdovende stortbui' en 'bevende bomen'.
6. Onomatopee: Rubadiri gebruikt woorden die geluiden imiteren, zoals 'boem' en 'gebrul', om de zintuiglijke ervaring van de storm te versterken.
7. Rijm: Het gebruik van woorden met soortgelijke klanken aan het einde van de regels wordt gebruikt om een gevoel van muzikaliteit en ritme in het gedicht te creëren. Bijvoorbeeld 'stortbui' en 'gebrul'.
8. Symboliek: Rubadiri gebruikt symbolen om diepere betekenissen over te brengen. Het naderende onweer kan worden gezien als een symbool van een dreigend conflict, terwijl de hevige storm de onrust en chaos van het menselijk bestaan kan symboliseren.
9. Beeldmateriaal: In het hele gedicht gebruikt Rubadiri levendige beelden om een zintuiglijke ervaring voor de lezer te creëren, waardoor hij of zij de intensiteit van het Afrikaanse onweer kan visualiseren en voelen.
10. Enjambement: Rubadiri gebruikt enjambementen, waarbij een zin of frase zonder pauze van de ene regel naar de volgende overloopt, om een gevoel van continuïteit en urgentie te creëren.