Wat observeerde Alexander Fleming in 1928?

Alexander Fleming, een Schotse bioloog, deed in 1928 een toevallige ontdekking die een revolutie teweeg zou brengen in de geneeskunde:de antibacteriële eigenschappen van de schimmel Penicillium notatum. Terwijl hij in het St. Mary's Hospital in Londen werkte, voerde Fleming experimenten uit met de bacterie Staphylococcus aureus toen hij iets ongewoons opmerkte. Eén van zijn kweekplaten was per ongeluk besmet met een schimmel. Tot zijn verbazing werd de groei van de bacterie in de omgeving van de schimmel geremd. Hij isoleerde en kweekte de schimmel en identificeerde hem als Penicillium notatum. Door verder onderzoek ontdekte Fleming dat de schimmel een stof produceerde die bacteriën kon doden, die hij 'penicilline' noemde. Deze baanbrekende observatie legde de basis voor de ontwikkeling van penicilline als het eerste antibioticumgeneesmiddel, wat leidde tot een doorbraak in de behandeling van bacteriële infecties en het redden van talloze levens. De ontdekking van Fleming leverde hem in 1945 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde op, gedeeld met Howard Florey en Ernst Chain, die een cruciale rol speelden bij de ontwikkeling van penicilline voor therapeutisch gebruik.