Het gedicht is geschreven vanuit het perspectief van iemand die naar de muziek van Orpheus luistert en in vervoering raakt door de schoonheid ervan. De persoon beschrijft hoe de muziek zo krachtig is dat ze hun problemen en zorgen kan vergeten en gewoon van het moment kan genieten.
Het gedicht vermeldt ook hoe de muziek van Orpheus een diepgaande impact had op de natuurlijke wereld. De bomen dansten, de dieren verzamelden zich om hem heen en zelfs de stenen huilden als ze hem hoorden spelen.
Het gedicht eindigt met de persoon die nadenkt over de kracht van muziek en hoe muziek mensen samen kan brengen en een gevoel van eenheid kan creëren.
De betekenis van het gedicht is dat muziek de kracht heeft om menselijke beperkingen te overstijgen en mensen samen te brengen. Het is een universele taal waar iedereen van kan genieten, ongeacht achtergrond of overtuiging.