Hier zijn enkele specifieke voorbeelden van hoe het thema liefde en tijd in het sonnet wordt ontwikkeld:
* De dichter begint met het beschrijven van de veranderingen die hebben plaatsgevonden in de wereld om hem heen, zoals het vervagen van bloemen en het veranderen van seizoenen. Deze veranderingen zijn een metafoor voor het verstrijken van de tijd, die voortdurend herinnert aan onze eigen sterfelijkheid.
* De dichter contrasteert deze veranderingen vervolgens met de standvastigheid van zijn liefde, die sterk blijft ondanks alles wat om hem heen verandert. Hij schrijft:"Maar uw eeuwige zomer zal niet vervagen, / noch het bezit verliezen van die mooie die u bezit, / noch zal de Dood opscheppen dat u in zijn schaduw wandelt." Dit suggereert dat de liefde van de dichter sterker is dan de dood en voor altijd zal duren.
* Het sonnet eindigt met de dichter die zijn overtuiging uitdrukt dat zijn liefde voor altijd zal duren, zelfs nadat hij en zijn vriend allebei dood zijn. Hij schrijft:"Als je in de eeuwige lijnen van de tijd groeit, / Zolang mensen kunnen ademen of ogen kunnen zien, / Zo lang leeft dit, en dit geeft je leven." Dit suggereert dat de liefde van de dichter vereeuwigd zal worden in zijn poëzie en zal blijven voortleven lang nadat hij en zijn vriend er niet meer zijn.
Over het geheel genomen is Sonnet 32 een krachtige verkenning van het thema liefde en tijd. Het is een mooi en ontroerend eerbetoon aan de kracht van liefde om de grenzen van tijd en sterfelijkheid te overstijgen.