Critici prijzen "The Tempest" vooral vanwege zijn rijke en complexe karakterontwikkeling. De hoofdpersoon, Prospero, een tovenaar die de gebeurtenissen op een afgelegen eiland manipuleert, is een multidimensionale figuur wiens zoektocht naar wraak en verlangen naar gerechtigheid worden getemperd door zijn vermogen tot mededogen en vergevingsgezindheid. Andere personages, zoals Miranda, Caliban en Ariel, ondergaan tijdens het stuk ook diepgaande transformaties.
Thematische diepgang is een ander gevierd aspect van 'The Tempest'. Thema's als machtsdynamiek, kolonialisme, de relatie tussen natuur en mensheid, en de illusie versus realiteit worden onderzocht aan de hand van allegorische en symbolische elementen. De magische setting en bovennatuurlijke elementen van het stuk dragen bij aan de symbolische weerklank en dragen bij aan de blijvende aantrekkingskracht ervan.
Bovendien wordt "The Tempest" alom bewonderd vanwege zijn poëtische taal en ingewikkelde verbale spel. Shakespeares beheersing van blanco verzen en zijn vermogen om gedenkwaardige en suggestieve beelden te creëren, verhogen de emotionele impact van het stuk. De epiloog van het stuk, gehouden door Prospero, wordt vaak beschouwd als een van de meest ontroerende en diepgaande toespraken in de Shakespeariaanse literatuur.
Over het geheel genomen wordt 'The Tempest' geprezen als een van Shakespeares meest volwassen en genuanceerde werken, waarin een meeslepend plot, levendige karakterisering, diepgaande thema's en voortreffelijk taalgebruik worden gecombineerd. Het wordt beschouwd als een bewijs van het genie van Shakespeare en wordt nog steeds over de hele wereld bestudeerd, uitgevoerd en gevierd als een van zijn grootste prestaties.