Het gedicht is verdeeld in drie strofen. De eerste strofe bepaalt de setting van het gedicht:een donkere, stormachtige nacht. Deze instelling weerspiegelt de emotionele toestand van de spreker, die ook donker en stormachtig is. Ze is gevuld met herinneringen aan haar verloren liefde, en ze voelt een gevoel van verlangen en spijt.
De tweede strofe concentreert zich op de herinneringen van de spreker aan de fysieke aspecten van haar liefdesrelatie. Ze herinnert zich de aanraking van de handen van haar minnaar, de smaak van zijn kussen en het geluid van zijn stem. Deze herinneringen zijn zowel plezierig als pijnlijk, en versterken het gevoel van verlies bij de spreker.
De derde strofe eindigt het gedicht met een gevoel van berusting. De spreker weet dat ze haar verloren liefde nooit zal vergeten, en ze accepteert het feit dat ze moet leven met de pijn van hun scheiding. Ze vindt troost in de herinneringen aan hun tijd samen, en ze vindt troost in de wetenschap dat ze die herinneringen altijd met zich mee zal dragen.
"Recuerdo" is een krachtig en ontroerend gedicht over liefde, verlies en herinnering. Het is een bewijs van de blijvende kracht van liefde, zelfs in het licht van scheiding en dood.