1. Sociale satire: Fielding gebruikte zijn romans om de sociale normen en dwaasheden van de hogere klasse en de rijken in de 18e eeuw te hekelen. Hij maakte vaak de spot met hun pretentieuze gedrag, ijdelheid, hypocrisie en het nastreven van oppervlakkigheid.
2. Moraliteit en deugd: Fielding onderzocht morele kwesties en het belang van deugd. Hij contrasteerde deugdzame karakters met mensen die bezwijken voor verleiding of egoïsme. Zijn geschriften benadrukten vaak de gevolgen van iemands daden en benadrukten de morele keuzes die individuen in hun leven maken.
3. Klassenstructuur en sociale ongelijkheid: Fielding wierp licht op de grimmige klassenverschillen van zijn tijd. Hij gaf een genuanceerd perspectief op de verschillen tussen de rijke en de lagere klassen, waarbij hij de benarde situatie van de armen en de onrechtvaardigheden waarmee zij werden geconfronteerd, benadrukte.
4. Het rechtssysteem: Als voormalig praktiserend advocaat had Fielding een diep inzicht in het rechtssysteem. Hij bekritiseerde vaak de inefficiëntie, de corruptie en de tekortkomingen van het rechtssysteem, vooral met betrekking tot de onrechtvaardige behandeling van de lagere klassen.
5. Menselijke natuur: Fielding verdiepte zich in de complexiteit van de menselijke natuur en onderzocht thema's als hebzucht, ambitie, liefde en de strijd tussen rede en passie. Zijn personages vertoonden een scala aan menselijke emoties en motivaties.
6. Avontuur en tegenslag: De romans van Fielding bevatten vaak schelmenachtige elementen, waarin de avonturen en tegenslagen van zijn personages worden verteld terwijl ze door verschillende sociale kringen navigeren en verschillende uitdagingen ervaren.
7. Vrouwelijke onafhankelijkheid en empowerment: Hoewel beperkt door de maatschappelijke normen van zijn tijd, presenteerde Fielding enkele van zijn vrouwelijke personages als onafhankelijke en vindingrijke individuen, waarmee hij de traditionele rollen die in de 18e eeuw aan vrouwen waren toegewezen, uitdaagde.
8. Politiek commentaar: Subtiel politiek commentaar is te vinden in de werken van Fielding. Soms hekelde hij politieke figuren, bekritiseerde hij het overheidsbeleid en benadrukte hij de strijd van gewone burgers onder de heersende elite.
In zijn romans combineerde Henry Fielding het vertellen van verhalen met sociaal commentaar, humor, ironie en realisme, waarmee hij op effectieve wijze de complexiteit van de 18e-eeuwse samenleving en de menselijke conditie weergaf.