Arts >> Kunst en amusement >  >> Boeken >> literatuur

Welke vergiften worden er gebruikt in Shakespeare?

Shakespeare noemt in zijn werken veel gifstoffen, waaronder:

* Aconitum napellus: Deze bloeiende plant, ook wel wolfsbane of monnikskap genoemd, is zeer giftig en kan ademhalingsproblemen en de dood veroorzaken.

* Atropa belladonna: Deze groenblijvende vaste plant, beter bekend als de dodelijke nachtschade, bevat atropine en scopolamine, die delirium, hallucinaties en zelfs de dood kunnen veroorzaken.

* Conium maculatum: Deze bloeiende plant, ook wel hemlock genoemd, kan verlamming en ademhalingsproblemen veroorzaken. Het werd beroemd gebruikt om de Griekse filosoof Socrates te executeren.

* Digitalis purpurea: Deze bloeiende sierplant, ook bekend als vingerhoedskruid, bevat een stof die de hartslag kan beïnvloeden en de dood kan veroorzaken als deze in hoge doses wordt ingenomen.

* Strychnos nux-vomica: De zaden van deze tropische groenblijvende boom zijn zeer giftig en kunnen braken, toevallen en ademhalingsproblemen veroorzaken.

* Arseen: Een natuurlijk voorkomend element dat in de tijd van Shakespeare vaak als gif werd gebruikt. Arseenvergiftiging kan gastro-intestinale problemen, braken en de dood veroorzaken.

* Kwik: Kwikvergiftiging, een zwaar metaal dat ooit werd gebruikt om syfilis te behandelen, kan nierbeschadiging, hersenbeschadiging en uiteindelijk de dood veroorzaken.

Het is vermeldenswaard dat Shakespeare schreef in een tijd vóór de moderne medische kennis, en dat zijn begrip van vergiften gebaseerd was op de kennis die hij destijds ter beschikking had. Sommige van de stoffen die hij noemt, worden tegenwoordig misschien niet als giftig beschouwd, of kunnen andere effecten hebben dan hij beschreef.

literatuur

Verwante categorieën