Vroeg in het stuk:
* onverschilligheid en vermijding: Hamlet wordt aanvankelijk aangetrokken tot Ophelia en deelt zelfs een tedere scene met haar in Act II. Zijn gevoelens worden echter overschaduwd door zijn verdriet en een overweldigend gevoel van verraad door de dood van zijn vader en het haastige herstel van zijn moeder. Hij begint afstand te nemen van Ophelia, zelfs waardoor ze gelooft dat hij gek is geworden.
* bedrog en manipulatie: In een beroemde scène vecht Hamlet waanzin en confronteert hij Ophelia met een spervuur van verwarrende en verontrustende uitspraken. Hij bespot haar en haar deugd, vraagt haar loyaliteit aan haar vader en twijfelt hij zijn eigen gezond verstand. Zijn acties zijn duidelijk bedoeld om Ophelia pijn te doen en haar weg te drijven, maar het is onduidelijk of hij zich volledig bewust is van de gevolgen van zijn gedrag.
Later in het stuk:
* Escalatie van wreedheid: Hamlet's gedrag ten opzichte van Ophelia wordt steeds harder en wreed. Tijdens hun ontmoeting in de Nunnery -scene is hij brutaal eerlijk en vertelt hij haar dat hij nooit van haar heeft gehouden. Hij bespot ook haar vroomheid en beschuldigt haar ervan "liberaal" en "promiscue" te zijn, wat suggereert dat hij zijn eigen woede en frustratie op haar projecteert.
* Onbedoeld schade: Hoewel de bedoelingen van Hamlet onduidelijk zijn, hebben zijn acties een verwoestende impact op de mentale toestand van Ophelia. Ze daalt af in waanzin, haar gezond verstand verbrijzelt onder het gewicht van Hamlet's afwijzing, de dood van haar vader en het sociale stigma waarmee ze wordt geconfronteerd.
* tragische gevolgen: De dood van Ophelia door verdrinking is een direct gevolg van de harde behandeling van Hamlet en de manipulatie die hij haar heeft toegebracht. Hoewel hij niet van plan was haar te vermoorden, hebben zijn acties ongetwijfeld bijgedragen aan haar tragische ondergang.
Analyse van het gedrag van Hamlet:
Hamlet's behandeling van Ophelia wordt vaak geanalyseerd door verschillende lenzen:
* Zijn eigen interne conflict: Hamlet worstelt met verdriet, verraad en een gevoel van overweldigende verantwoordelijkheid. Zijn vluchtige gedrag ten opzichte van Ophelia kan worden gezien als een uiterlijke projectie van zijn eigen innerlijke onrust en verwarring.
* Misogynistische attitudes: Sommige critici beweren dat de behandeling van Hamlet van Ophelia een weerspiegeling is van misogynistische houdingen die in Shakespeare's tijd voorkomen, waarbij vrouwen worden afgebeeld als kwetsbaar en gemakkelijk gemanipuleerd.
* Onbedoelde wreedheid: Hoewel Hamlet misschien niet van plan was om Ophelia tot haar dood te drijven, droeg zijn eeltige en manipulatieve gedrag duidelijk bij aan haar tragische lot.
Uiteindelijk is Hamlet's behandeling van Ophelia een complex en verontrustend aspect van het stuk. Hoewel hij wordt afgebeeld als een slachtoffer van zijn eigen omstandigheden, zijn zijn acties tegen Ophelia niet te ontkennen en zijn hun gevolgen tragisch.