Enkele specifieke kenmerken van dans die het moeilijker maken om te bestuderen en te reconstrueren zijn:
* Het ontbreken van een schriftelijk verslag. Dans wordt doorgaans niet op een manier opgeschreven die gemakkelijk kan worden bewaard en bestudeerd, zoals muziek of literatuur. Dit betekent dat onderzoekers moeten vertrouwen op mondelinge geschiedenissen, visuele representaties (zoals schilderijen, tekeningen en foto's) en ander indirect bewijsmateriaal om historische dansen te reconstrueren.
* De afhankelijkheid van het menselijk lichaam. Dans wordt uitgevoerd door menselijke lichamen, die complex en variabel zijn. Dit maakt het moeilijk om precieze en gestandaardiseerde reconstructies van historische dansen te maken, omdat dezelfde dans, uitgevoerd door verschillende dansers, er onvermijdelijk anders uit zal zien en aanvoelen.
* De sociale en culturele context van dans. Dans is vaak nauw verbonden met de sociale en culturele context waarin het wordt uitgevoerd. Dit betekent dat onderzoekers de historische context van een dans moeten begrijpen om deze volledig te kunnen begrijpen en reconstrueren.
Ondanks de uitdagingen hebben danswetenschappers grote vooruitgang geboekt bij het bestuderen en reconstrueren van historische dansen. Door zorgvuldig onderzoek en analyse zijn ze erin geslaagd deze dansen weer tot leven te brengen en een kijkje in het verleden te bieden.
Hier zijn enkele voorbeelden van hoe danswetenschappers historische dansen hebben bestudeerd en gereconstrueerd:
* Het onderzoek van Margaret Mead en Jane Belo. In het begin van de 20e eeuw deden antropologen Margaret Mead en Jane Belo uitgebreid onderzoek naar de dansen van het Balinese volk. Ze legden de dansen gedetailleerd vast, zowel met schriftelijke beschrijvingen als met filmbeelden. Dit onderzoek heeft geleerden de mogelijkheid gegeven om Balinese dansen te reconstrueren en een dieper inzicht te krijgen in de Balinese cultuur.
* Het werk van het Labanotation Instituut. Het Labanotation Institute is een non-profitorganisatie die zich inzet voor het behoud en de promotie van dansnotatie. Het instituut heeft een notatiesysteem ontwikkeld waarmee dansbewegingen gedetailleerd kunnen worden vastgelegd. Deze notatie is gebruikt om historische dansen te reconstrueren, zoals de dansen van de vroeg 20e-eeuwse Russische choreograaf Michel Fokine.
* De reconstructie van de Chauvet-grotschilderingen. De Chauvet-grotschilderingen zijn een serie prehistorische grotschilderingen die in 1994 in Frankrijk werden ontdekt. Sommige schilderijen tonen menselijke figuren die zich bezighouden met dansachtige activiteiten. Onderzoekers hebben deze schilderijen gebruikt om prehistorische dansen te reconstrueren en inzicht te krijgen in het sociale en culturele leven van onze voorouders.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van hoe danswetenschappers historische dansen hebben bestudeerd en gereconstrueerd. Door hun werk hebben ze geholpen deze belangrijke kunstvorm te behouden en een dieper inzicht te geven in de menselijke geschiedenis en cultuur.