De dans is vernoemd naar de "panda's" of bamboeklepels die worden gebruikt als percussie-instrumenten om een ritmische begeleiding van de dans te creëren. De term ‘oasiwas’ betekent zwaaien, verwijzend naar de sierlijke en vloeiende bewegingen van de dansers die de wuivende beweging van palmbladeren imiteren.
Pandanggo Oasiwas wordt meestal in paren uitgevoerd, waarbij de dansers naar elkaar toe kijken en elkaars stappen en bewegingen spiegelen. De dans begint met een langzaam en weloverwogen ritme, dat geleidelijk in snelheid toeneemt terwijl de dansers ingewikkeld voetenwerk en sierlijke armgebaren uitvoeren. De handbewegingen zijn bijzonder belangrijk in Pandanggo Oasiwas omdat ze de illusie wekken van wuivende bladeren.
De kostuums voor Pandanggo Oasiwas zijn traditioneel levendig en kleurrijk, vaak met vloeiende rokken voor vrouwen en ingewikkelde geborduurde overhemden voor mannen. De dans wordt begeleid door levendige en vrolijke muziek, meestal gespeeld op traditionele Filippijnse instrumenten zoals gitaar, banduria en percussie.
Pandanggo Oasiwas neemt een speciale plaats in in de Filippijnse cultuur en wordt vaak beschouwd als een van de meest iconische volksdansen van het land. Het toont het rijke culturele erfgoed van de Visayas-regio en blijft een populaire keuze voor optredens tijdens culturele shows, wedstrijden en festivals. De dans is een weerspiegeling van de Filippijnse creativiteit en kunstenaarschap en is een symbool van het levendige en dynamische culturele erfgoed van het land.