Het hoogtepunt van het verhaal komt wanneer Mando het rijstveld in brand steekt. Deze daad symboliseert zijn verzet tegen de onderdrukkende sociale en economische structuren die hem verarmd hebben gehouden. Door het veld plat te branden, zoekt Mando niet alleen persoonlijke bevrijding, maar initieert hij ook een potentieel collectief ontwaken. Het vuur wordt een katalysator voor verandering, een baken van hoop dat andere boeren zou kunnen inspireren om in opstand te komen en de onrechtvaardige systemen aan te vechten die hen generaties lang gevangen hebben gehouden.
Het hoogtepunt van "Dahong Palay" is zowel een hoogtepunt van Mando's interne strijd als een krachtige metafoor voor sociale revolutie. Het markeert een cruciaal moment in het verhaal, omdat het Mando en de andere boeren naar een onzekere maar potentieel transformerende toekomst stuwt.