Voordat er vernoemd modi en modale harmonie, was er muziek. Het concept van de modi ontwikkeld om een manier te systematiseren , te classificeren en te beschrijven muziek die al bestond , en de samenstelling van de nieuwe muziek te regulariseren bieden . Er zijn zeven modi . Elk van hen maakt gebruik van de acht noten in een diatonisch octaaf , maar elk heeft een andere tonic , of de eerste noot. Twee historische tradities kwamen samen om de modi die worden herkend en gebruikt vandaag te creëren .
De Oude Grieken
De oude Grieken waren een van de eerste om na te denken over de mogelijke arrangementen van de plaatsen in een octaaf , die ze de naam " tonos . " Zij noemden deze regelingen na mensen van verschillende regio's in de oude mediterrane wereld : Ionische , Dorische , de Eolische , Locrian , Lydian en Frygische . Griekse filosofen Plato en Aristoteles erkende dat de muziek in verschillende modi gevarieerd gevoel, het bevorderen van emoties zoals verdriet , zelfs bui en enthousiasme .
Van Grieks Romeinse
de zesde - eeuwse Romeinse filosoof Boethius schreef over manieren voor het instellen van een snaarinstrument genaamd cithara en bleef denken over Griekse " tonos , " waarvoor hij gebruikt het Latijnse woord "modus . " Van deze komt het Engels woord "mode ".
Gregoriaans
Ambrosius , bisschop van Milaan , Italië in de late vierde eeuw , ook geïdentificeerd vier modi , gebaseerd op de noten D , E , F en G. het aantal modi werd verhoogd tot acht in de late zesde eeuw . Deze acht functies waren gebaseerd op de witte toetsen van de piano; er waren geen kruisen en mollen . Handig voor in de samenstelling van het gregoriaans , die slechts een melodische lijn hadden , werden ze problematisch wanneer polyfonie - meer dan een melodielijn - tijdens de Middeleeuwen werd geïntroduceerd
The Renaissance
.
in de tijd van de Renaissance , in de 15e en 16e eeuw , de oude Griekse namen werden weer geassocieerd met standen op basis van de zeven diatonische standplaatsen : de Ionische modus beginnen op de middelste C , de Dorische modus op D , de Frygische modus op E , de Lydische modus op F , de Mixolydian modus op G , de Eolische modus op A en de Locrisch op B. Met de introductie van de kruizen en mollen , kon elke modus worden gestart op het veld van C en hebben een andere toonsoort . De Lydian , Ionische en Mixolydian modi worden belangrijke modi , want ze hebben elk een grote terts uit de eerste graad van de schaal om het derde . De andere modi zijn kleine genoemd , omdat ze een kleine terts uit de eerste schaal graad naar de derde .
De barokke
Tijdens de barokperiode , tussen 1600 en 1750, het gebruik van modale harmonie in compositie werd beperkt tot de Ionische ( major) en modi Eolische ( minor) . De minor mode werd echter vaak gemodificeerd door het gebruik van een verhoogde graad zevende leidende toon of een val , een meer aangename kleine geluid . Door deze periode had modi worden de regels , in plaats van de descriptoren van de harmonieën waarop zij betrekking hebben . Componisten als Bach waren strenge volgelingen van de regels van de modale harmonie .
Modal Harmony Sinds de barokke
Sinds de barok , het gebruik van de zeven modi en de bijbehorende harmonieën heeft opnieuw verspreid . Internationale volksmuziek wordt getypeerd door mode : Ierse traditionele muziek maakt gebruik van de Ionische , Dorische , Eolische en Mixolydian modi; flamenco , Centraal-Europese en een aantal Arabische muziek met de Frygische modus; Latijn en Laotiaanse muziek gebruiken de Dorische modus; jazz en veel populaire muziek gebruiken de Mixolydian modus; soundtrack en video game muziek maken vaak gebruik van de Lydische modus . Negentiende en 20e - eeuwse klassieke componisten ook regelmatig gebruik gemaakt van een verscheidenheid van modale harmonieën . De combinatie van diatonische tonen door middel van modale harmonie helpt componisten en musici voegen kleur en stemming om hun muziek - net als Plato en Aristoteles zei dat het zou
.