Jazz ontstond eind 19e en begin 20e eeuw in de Verenigde Staten, met name in de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschappen van New Orleans en andere zuidelijke steden. Het was een samensmelting van Afrikaanse, Europese en Amerikaanse muziektradities en werd gekenmerkt door improvisatie, polyritmiek, syncopen en complexe akkoordprogressies.
Jazzmuziek heeft op verschillende manieren een diepgaande invloed gehad op de ontwikkeling van popmuziek:
- Improvisatie: Jazzmuzikanten improviseerden vaak solo's en arrangementen op het podium, wat veel creativiteit en individuele expressie mogelijk maakte. Dit concept van improvisatie werd overgenomen door popmuzikanten, die hun eigen improvisatie-elementen begonnen te integreren in hun uitvoeringen en opnames.
- Syncopatie: Syncopatie is het verschuiven van het gebruikelijke ritme of de gebruikelijke beat, waardoor vaak een gevoel van afwijkend of ‘swingend’ ritme ontstaat. Jazzmuziek maakte veel gebruik van syncopen, en deze techniek werd later in veel popsongs verwerkt, vooral in genres als swing, rock-'n-roll en funk.
- Akkoordprogressies: Jazzmuzikanten verkenden complexe en verfijnde akkoordprogressies, vaak met behulp van uitgebreide akkoorden en gewijzigde tonen. Deze door jazz beïnvloede akkoordprogressies vonden hun weg naar de popmuziek en verrijkten het harmonische palet van populaire liedjes.
- Instrumentatie: Jazzbands hadden doorgaans een verscheidenheid aan instrumenten, waaronder trompetten, trombones, saxofoons, klarinet, piano, gitaar, bas en drums. Deze uitgebreide instrumentatie beïnvloedde de popmuziek door het gebruik van een breder scala aan instrumenten en geluiden in populaire opnames aan te moedigen.
Over het algemeen is de invloed van jazzmuziek te horen in veel aspecten van popmuziek, inclusief de nadruk op improvisatie, syncopen, complexe harmonieën en diverse instrumenten. Jazz vormde een sterke basis voor de ontwikkeling van popmuziek en blijft vandaag de dag populaire muziekstijlen beïnvloeden.