1. Eenvoud en spiritualiteit: Plainchant wordt gekenmerkt door zijn eenvoud, die voornamelijk bestaat uit niet-begeleide, monofone melodieën. Deze eenvoud sluit aan bij de monastieke waarde van ascese en het nastreven van een eenvoudig, contemplatief leven. Het repetitieve karakter van de gezangen creëert een meditatieve sfeer die helpt bij spirituele reflectie en gebed.
2. Liturgisch gebruik: Het gregoriaanse is nauw verbonden met de liturgie en rituelen van de katholieke kerk, met name binnen de monastieke context. Kloosters waren centra van religieuze toewijding, en gregoriaans diende als een essentieel onderdeel van hun dagelijkse eredienst, inclusief gebedsdiensten, de mis en andere liturgische ceremonies.
3. Gemeenschappelijke expressie: Het kloosterleven benadrukt het belang van gemeenschap, en gregoriaans weerspiegelt dit aspect. Het wordt vaak in koor gezongen door de hele monastieke gemeenschap, waardoor een gevoel van eenheid, solidariteit en gedeelde spiritualiteit onder de monniken of nonnen wordt bevorderd.
4. Toewijding en lof: De teksten van het gregoriaans bestaan voornamelijk uit heilige Latijnse woorden uit de Bijbel, psalmen en hymnen. Door middel van gregoriaans geven de monniken en nonnen uitdrukking aan hun toewijding aan God en brengen ze lof, verheerlijking en dankzegging.
5. Dagelijkse routine: Het gregoriaans is opgenomen in de dagelijkse routine van het klooster en begeleidt de monniken of nonnen bij hun verschillende activiteiten, waaronder gebed, werk en maaltijden. Het biedt een muzikaal decor dat de gestructureerde en gedisciplineerde levensstijl binnen het klooster versterkt.
6. Symboliek en betekenis: De melodieën en ritmes van het gregoriaans hebben vaak symbolische betekenissen en toespelingen op religieuze thema's. Ze kunnen een gevoel van transcendentie, spiritualiteit en de eeuwige aanwezigheid van God oproepen.
Over het geheel genomen ligt het verband tussen de gregoriaanse en de monastieke levensstijl in de afstemming van hun eenvoud, spiritualiteit, gemeenschappelijke aard, liturgische betekenis en het gedeelde doel om een nauwere relatie met het goddelijke te zoeken door middel van gebed en contemplatie.