Toen ik op Ninoy Aquino International Airport uit het vliegtuig stapte, werd ik onmiddellijk getroffen door de levendige energie van Manilla. De stad was een wervelwind van activiteit, met rennende mensen, toeterende auto's en verkopers die op elke hoek hun waren verkochten. Als New Yorker was ik gewend aan de drukte van het stadsleven, maar Manilla leek zich op een heel ander niveau te bevinden.
Ik begaf me naar Tondo, een dichtbevolkte wijk van Manilla die bekend staat om zijn levendige straatleven en rijke geschiedenis. Terwijl ik door de smalle straatjes liep, werd ik overweldigd door de bezienswaardigheden, geluiden en geuren van de stad. De lucht was gevuld met de geur van straatvoedsel, het geluid van muziek die uit de winkels klonk en het geklets van mensen die hun dagelijkse leven leiden.
Ik stopte om de kleurrijke muurschilderingen te bewonderen die de muren van de gebouwen sierden, met scènes uit de Filippijnse cultuur en geschiedenis. De mensen die ik tegenkwam waren vriendelijk en gastvrij en wilden graag hun verhalen en inzichten over het leven in Tondo delen. Ik werd vooral getroffen door het gemeenschapsgevoel en de veerkracht die de buurt leken te doordringen.
Ondanks de duidelijke armoede en uitdagingen waarmee de inwoners van Tondo te maken kregen, heerste er een onmiskenbaar gevoel van trots en vreugde in de gemeenschap. Mensen leken veel plezier te hebben in de simpele dingen van het leven, en er was een voelbaar gevoel van saamhorigheid. Ik was vooral onder de indruk van de kracht en vastberadenheid van de vrouwen in Tondo, van wie velen alleenstaande moeders waren die hard werkten om hun gezin te onderhouden.
Terwijl ik door de straten dwaalde, voelde ik een diepe verbondenheid met de mensen van Tondo. Ondanks dat ik uit een totaal andere wereld kwam, voelde ik een gevoel van verwantschap met deze individuen die hard werkten om een beter leven voor zichzelf en hun families op te bouwen. Hun verhalen deden me denken aan de worstelingen en triomfen van de mensen met wie ik was opgegroeid in New York City, en ik werd geïnspireerd door hun veerkracht en vastberadenheid om tegenslagen te overwinnen.
Over het geheel genomen was mijn ervaring in Tondo diepgaand en heeft een blijvende indruk op mij achtergelaten. Het herinnerde ons eraan dat we, ondanks onze verschillen, allemaal verbonden zijn door onze gedeelde menselijkheid en ons verlangen naar een beter leven.