1. De rode angst: Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de Verenigde Staten een periode van intense anti-communistische paranoia in bekend als de rode angst. Dit werd gevoed door angst voor Sovjet -invloed en de verspreiding van het communisme zowel in het binnenland als internationaal.
2. The House Un-American Activities Committee (HUAC): Dit congrescomité, opgericht in 1938, speelde een belangrijke rol bij het voeden van de rode angst en het richten van vermoedelijke communisten. Ze hielden zeer gepubliceerde hoorzittingen die vaak betrokken waren bij het beschuldigen van personen van communistische relaties zonder het juiste proces.
3. The Hollywood Ten: In 1947 weigerden tien scenarioschrijvers en regisseurs de vragen van Huac over hun politieke overtuigingen te beantwoorden, onder verwijzing naar hun vijfde amendement tegen zelfbeschuldiging. Ze werden vervolgens op de zwarte lijst gezet, gevangengezet en verloren uiteindelijk hun carrière.
4. De Waldorf -verklaring: Als reactie op de uitdaging van de Hollywood Ten, heeft grote studio's een verklaring afgegeven waarin de communistische infiltratie in Hollywood werd veroordeeld en beloften om samen te werken met HUAC. Dit creëerde effectief een zwarte lijst van individuen die verdacht werden van communistische sympathieën.
5. Angst en druk: Angst om op de zwarte lijst te staan en hun carrière te verliezen, bracht veel Hollywood-professionals ertoe om zich te conformeren aan het heersende anti-communistische sentiment. Studio's werden ook onder druk gezet om vermoedelijke communisten te ontslaan om te voorkomen dat ze negatieve publiciteit aantrekken.
6. De impact van de zwarte lijst: De zwarte lijst had een diepgaande invloed op de Hollywood -industrie, het zwijgen van afwijkende stemmen en huiveringwekkende creativiteit. Veel getalenteerde personen werden werkgelegenheid ontzegd en de filmindustrie leed als gevolg daarvan.
7. De achteruitgang van de zwarte lijst: De zwarte lijst daalde geleidelijk in de late jaren 1950 en vroege jaren zestig toen de rode angst afnam en de publieke opinie begon te verschuiven. Sommige individuen konden uiteindelijk terugkeren naar de industrie, maar veel ervoeren blijvende schade aan hun carrière.
De Hollywood -zwarte lijst blijft een donker hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis, een grimmige herinnering aan de gevaren van ongecontroleerde angst en achterdocht. Het dient als een waarschuwend verhaal over het belang van vrije meningsuiting, het juiste proces en de bescherming van individuele rechten.