In Jerry Spinelli's roman "Stargirl":
* de authenticiteit en uniekheid van Stargirl zijn wat haar aantrekkelijk maakt, maar ook wat haar isolatie veroorzaakt. Haar weigering om te voldoen aan maatschappelijke normen is aanvankelijk charmant, maar leidt uiteindelijk tot haar verbanning. Dit benadrukt de ironie van hoe individualiteit zowel een bron van kracht als kwetsbaarheid kan zijn.
* Leo's pogingen om Stargirl te "helpen" door haar meer "normaal" backfire te maken. Hij wil dat ze wordt geaccepteerd, maar zijn acties duwen haar onbedoeld weg. Dit weerspiegelt de ironie van goedbedoelde acties die soms negatieve gevolgen hebben.
* Het ware zelf van Stargirl wordt onthuld wanneer ze haar eigen unieke identiteit omarmt. De ironie is dat ze echt "zichzelf" wordt wanneer ze stopt met proberen in te passen en haar eigen individualiteit omarmt, zelfs als het betekent anders zijn.
In de Disney+ -serie "Stargirl":
* De show benadrukt Stargirl's reis van zelfontdekking en acceptatie. Ondanks dat ze voor uitdagingen en oordeel worden geconfronteerd omdat ze anders is, blijft ze trouw aan zichzelf. Dit presenteert de ironie van hoe authenticiteit een bron van macht en veerkracht kan zijn.
* De serie onderzoekt de thema's van conformiteit en individualiteit in de context van een middelbare schoolomgeving. De ironie is dat de omgeving die conformiteit aanmoedigt ook een verlangen naar individualiteit en zelfexpressie kan bevorderen.
* De muziek en uitvoeringen van Stargirl trekken aanvankelijk de aandacht, maar leiden ook tot controle. De show onderzoekt de ironie van hoe creativiteit en expressie zowel kunnen worden gevierd als bekritiseerd.
Uiteindelijk ligt de ironie van * Stargirl * in de spanning tussen het verlangen naar acceptatie en de noodzaak van zelfexpressie. Het verhaal benadrukt hoe anders zijn zowel een bron van kracht als kwetsbaarheid kan zijn, en hoe het vinden van je eigen stem soms kan leiden tot isolatie, maar uiteindelijk leidt tot zelfontdekking en persoonlijke vervulling.