Mogelijke gevoelens:
* Geamuseerde observatie: Maugham was een scherpe waarnemer van de menselijke natuur, bekend om zijn scherpe humor en sociaal commentaar. Hij vindt misschien de interacties en gesprekken op een lunchfeestje grappig, zelfs als hij niet volledig betrokken was.
* mild cynisme: Hij toonde vaak een cynisch beeld van de samenleving, met name de hogere klassen. Hij vindt het lunchpartij misschien oppervlakkig of ontbreekt hij in echte connectie.
* Professionele detachement: Als schrijver kan hij het evenement als een bron van materiaal zien en mensen en situaties observeren voor potentieel gebruik in zijn verhalen.
* ongemak met klaspringen: Maugham stond bekend om zijn introspectieve aard en voorkeur voor diepe gesprekken. Hij kan de gedwongen beleefdheden en ondiepe discussies vinden op een lunchfeestje vermoeiend.
* verveling: Als het gesprek saai was of het bedrijf niet inspirerend, kan hij zich vervelen en verlangen naar iets meer stimulerend.
* Waardering van goed eten en bedrijf: Hoewel niet altijd uiterlijk aanhankelijk, kon Maugham goed eten en gezelschap waarderen. Als het lunchfeest goed georganiseerd was en de gasten interessant zijn, zou hij er misschien van genieten.
Uiteindelijk zouden zijn gevoelens afhangen van de specifieke omstandigheden:
* de host: Als het een goede vriend of iemand was die hij bewonderde, is hij misschien meer betrokken en ontspannen.
* De andere gasten: Als het bedrijf intelligent en stimulerend was, is hij misschien meer geneigd om deel te nemen en te genieten van het evenement.
* Het onderwerp van gesprek: Als de discussie interessant en zinvol was, is hij misschien meer betrokken.
Conclusie: Maugham's gevoelens op een lunchfeest zijn een kwestie van speculatie. Het is waarschijnlijk dat hij een reeks emoties zou ervaren, van amusement en observatie tot verveling en cynisme, afhankelijk van de specifieke gebeurtenis en de betrokken mensen.