Expositie: De expositie is het eerste deel van het drama dat de toon zet, de personages introduceert en de basissituatie of het conflict vastlegt.
Opkomende actie: Dit is het gedeelte waar het conflict zich begint te ontwikkelen en te intensiveren, wat leidt tot een reeks gebeurtenissen die spanning en verwachting opbouwen.
Climax: De climax is het keerpunt in het drama, waar het conflict zijn hoogtepunt bereikt en er een belangrijk keerpunt plaatsvindt.
Vallende actie: De vallende actie volgt op de climax, waarin de spanning geleidelijk afneemt naarmate de gevolgen van de climax zich manifesteren en het conflict begint op te lossen.
Oplossing: De resolutie is het laatste deel van het drama, waarin het conflict wordt opgelost en het verhaal tot een bevredigend einde komt.
De structuur van een drama omvat ook het gebruik van narratieve technieken zoals plot, karakterisering en dialoog. De plot verwijst naar de opeenvolging van gebeurtenissen en acties die het verhaal vooruit helpen. Karakterisering omvat de ontwikkeling van complexe en herkenbare karakters waarvan de motivaties en acties bijdragen aan de voortgang van het drama. Dialoog is het belangrijkste communicatiemiddel tussen personages en wordt gebruikt om emoties over te brengen, karaktereigenschappen te onthullen en de plot vooruit te helpen.
In termen van beweging kan drama gezien worden als een dynamisch proces dat zich in de loop van de tijd ontvouwt. Deze beweging wordt aangedreven door de acties en interacties van de personages, evenals door de veranderingen die optreden als gevolg van het conflict en de oplossing ervan. Het gebruik van regieaanwijzingen, geluidseffecten en verlichting kan ook bijdragen aan de beweging en het ritme van het drama, waardoor een multisensorische ervaring voor het publiek ontstaat.
Over het geheel genomen zijn de structuur en beweging van drama nauw met elkaar verbonden en werken ze samen om een samenhangend en boeiend verhaal te creëren dat resoneert met het publiek en een blijvende impact achterlaat.