Conflict en spanning :Ismene's rol in het stuk creëert conflicten en spanningen door zich te verzetten tegen het besluit van Antigone om het bevel van Creon te trotseren en hun broer Polyneices te begraven. Antigone's vastberadenheid om de wetten van de goden en de nagedachtenis van haar broer te eren botst met Ismene's angst voor de gevolgen en het verlangen om problemen te vermijden. Dit conflict drijft het plot vooruit en voegt diepte toe aan de verkenning van thema’s als loyaliteit, familie en burgerlijke ongehoorzaamheid.
Morele complexiteit :Het karakter van Ismene presenteert een moreel dilemma dat het ethische kader van het stuk compliceert. Terwijl de acties van Antigone worden ingegeven door haar sterke morele principes, uit Ismene terechte zorgen over de gevaren van het tarten van het gezag van de staat en de potentiële schade die dit zou kunnen toebrengen aan hun gezin. Haar aanwezigheid daagt het publiek uit om na te denken over de complexiteit van morele keuzes en de spanning tussen het individuele geweten en maatschappelijke normen.
Karakterfolie :Ismene dient als tegenwicht voor Antigone en benadrukt de verschillen in hun persoonlijkheden, waarden en reacties op de crisis. Antigone wordt afgeschilderd als moedig, principieel en bereid haar eigen leven op te offeren voor datgene waarin zij gelooft. Ismene daarentegen is voorzichtiger, pragmatischer en bang voor de gevolgen. Door deze twee zussen met elkaar te contrasteren, onderzoekt Sophocles het spectrum van menselijke reacties op tegenslag en morele uitdagingen.
Dramatische ironie :Ismene's interacties met Antigone creëren momenten van dramatische ironie waarin het publiek zich bewust is van informatie of gevolgen die de personages zelf nog niet volledig begrijpen. Wanneer Ismene bijvoorbeeld Antigone van haar plan probeert te weerhouden, weet het publiek dat de acties van Antigone uiteindelijk tot haar ondergang zullen leiden, waardoor een gevoel van spanning en tragedie aan het stuk wordt toegevoegd.
Over het geheel genomen biedt het karakter van Ismene een tegenwicht voor Antigone's standvastige vastberadenheid, verdiept het de verkenning van morele dilemma's en vergroot het de dramatische spanning en complexiteit van Sophocles' toneelstuk.