Een van de meest prominente psychosomatische ziekten in het stuk is de hysterie van Lavinia. Gedurende het stuk vertoont Lavinia verschillende fysieke symptomen die zich manifesteren als reactie op het emotionele trauma dat ze heeft ervaren. Deze symptomen zijn onder meer flauwvallen, ademhalingsmoeilijkheden en een algemeen gevoel van zwakte en uitputting. Deze fysieke manifestaties dienen als een uiterlijke uitdrukking van de innerlijke onrust en het emotionele lijden dat Lavinia ervaart als gevolg van haar onderdrukte verlangens, tegenstrijdige loyaliteiten en gevoelens van schuld en schaamte.
Orin, de broer van Lavinia, vertoont ook tekenen van een psychosomatische ziekte. Hij lijdt aan slapeloosheid en is vatbaar voor gewelddadige uitbarstingen en slaapwandelen. Deze symptomen kunnen worden gezien als een weerspiegeling van Orins innerlijke onrust, zijn worsteling met verboden liefde en zijn schuldgevoel over de dood van zijn vader. Vooral het slaapwandelen vertegenwoordigt Orins poging om te ontsnappen aan de beklemmende puriteinse omgeving en de onderliggende spanningen die zijn wakende leven achtervolgen.
De relatie tussen de puriteinse setting en psychosomatische ziekte wordt verder benadrukt door het karakter van Christine, de vrouw van Orin. Christine, die uit een meer liberale achtergrond komt, wordt afgeschilderd als emotioneel gezonder en beter aangepast dan de broers en zussen Mannon. Ze vormt een contrast met de repressieve puriteinse omgeving en de schadelijke impact ervan op de andere personages.
Over het geheel genomen weerspiegelen de psychosomatische implicaties van het puritanisme in Mourning Becomes Electra de verkenning van het stuk naar de duistere aspecten van de menselijke natuur en de psychologische tol van het leven onder rigide en onderdrukkende morele codes. Het stuk suggereert dat het ontkennen van natuurlijke verlangens en het onderdrukken van emoties kan leiden tot ernstige psychologische problemen en lichamelijke ziekten.