Er zijn verschillende specifieke voorbeelden van ironie in het verhaal. Zo zijn de door de regering ten uitvoer gelegde maatregelen in vredestijd, zoals de avondklok, het verbod op openbare bijeenkomsten en de strenge censuur, ironisch genoeg onderdrukkender dan de maatregelen in oorlogstijd die ze zouden moeten vervangen.
Een ander voorbeeld van ironie is het feit dat de regering beweert haar burgers te beschermen tegen de dreiging van terrorisme, maar de echte dreiging komt van de regering zelf. Het verhaal impliceert dat de onderdrukkende maatregelen van de regering niet alleen ineffectief zijn bij het voorkomen van terrorisme, maar feitelijk ook een omgeving creëren die terrorisme in de hand werkt.
De ironie van ‘Burgervrede’ dient meerdere doelen. Het creëert een gevoel van spanning en ongemak bij de lezer en benadrukt de absurditeit en tegenstrijdigheden van de samenleving die in het verhaal wordt geportretteerd. Het moedigt de lezer ook aan om kritisch na te denken over de aard van vrede en de middelen waarmee deze wordt bereikt.