1. Ironische nevenschikking :De vrolijke en patriottische toon van de peptalk, gecombineerd met de opbeurende, patriottische muziek op de achtergrond, creëert een ironisch contrast met de absurde en catastrofale situatie waarin de personages zich bevinden. De vrolijke houding en motiverende woorden klinken jammerlijk niet synchroon met de naderende situatie. nucleaire apocalyps.
2. Verhoging van de spanning :De vrolijke muziek bouwt spanning op door de ernst van de situatie te ondermijnen. Het vrolijke deuntje fungeert als een schokkend contrapunt voor de ernstige en gevaarlijke gebeurtenissen die zich ontvouwen, waardoor het ongemak en het gevoel van onbehagen bij het publiek toenemen. Het contrast tussen de positieve sfeer van de muziek en de angstaanjagende realiteit van een mogelijke nucleaire vernietiging accentueert de absurditeit en verhoogde spanning.
3. Satire van militaristische retoriek :De peptalk en muziek dienen als satire op militaristische retoriek en blind patriottisme. Het overdreven enthousiasme, de clichématige frasen en het onwrikbare geloof in militaire superioriteit worden voor de lach gespeeld, waardoor de belachelijkheid van dergelijke houdingen wordt benadrukt in een wereld die worstelt met het potentiële einde van de beschaving.
4. Verontrustende dissonantie :De botsing tussen de toon van de peptalk en de onderliggende boodschap van de film zorgt voor een verontrustende sfeer. De vrolijke muziek en motiverende toespraak lijken griezelig los te staan van de realiteit van de escalerende nucleaire crisis. Deze muzikale dissonantie draagt bij aan het algehele gevoel van angst en onzekerheid in de film.
5. Kritiek op propaganda uit de Koude Oorlog :De opbeurende muziek en de toespraak van Major Kong weerspiegelen de propaganda die zich verspreidde tijdens het gespannen Koude Oorlog-tijdperk. Door deze propaganda in zo’n vergezocht en absurd scenario te presenteren, bekritiseert en hekelt de film het te simplistische en blindelings optimistische verhaal dat destijds gangbaar was.
Concluderend dienen de peptalk en de begeleidende achtergrondmuziek in "Dr. Strangelove" om de spanning te verhogen, het absurde en satirische karakter van de film te benadrukken en de propagandistische retoriek te bekritiseren die kenmerkend was voor het tijdperk van de Koude Oorlog. Het contrast tussen de vrolijke sfeer van de muziek en de verschrikkelijke gevolgen die zich ontvouwen, creëert een duister komische en verontrustende sfeer, waardoor het publiek een gevoel van onbehagen en reflectie achterlaat over de absurditeit van oorlog en nucleaire rampzaligheid.