Openingszin :Het verhaal begint met de regel "Hij dacht erover om zelfmoord te plegen op een woensdagmiddag terwijl hij een broodje ei aan het maken was." Dit trekt onmiddellijk de aandacht van de lezer en zet een sombere, zelfs onheilspellende toon. De vermelding van zelfmoord vanaf het begin wekt een gevoel van voorgevoel en roept vragen op over de gemoedstoestand van de hoofdpersoon.
Beschrijvingen van de gevoelens van de hoofdpersoon :Connell geeft levendige beschrijvingen van de emoties en gedachten van de hoofdpersoon terwijl hij zelfmoord overweegt. Hij gebruikt taal die een gevoel van wanhoop, hopeloosheid en emotionele onrust oproept. Hierdoor kunnen lezers op een dieper niveau contact maken met het personage en de intensiteit van zijn emotionele strijd voelen.
Onduidelijkheid over de situatie van het personage :Connell vermijdt zorgvuldig het verstrekken van te veel informatie over de omstandigheden of motivaties van de hoofdpersoon. Deze dubbelzinnigheid draagt bij aan de spanning, omdat lezers zich afvragen wat de redenen achter zijn zelfmoordgedachten zijn. Het ontbreken van een duidelijke uitleg creëert een gevoel van mysterie en dwingt lezers om verder te lezen om meer te weten te komen.
Contrasterende elementen :Connell creëert spanning door de alledaagse dagelijkse routine van de hoofdpersoon te combineren met zijn duistere en verontrustende gedachten. De combinatie van het gewone (een broodje ei maken) met het buitengewone (het overwegen van zelfmoord) benadrukt het schril contrast tussen de externe acties van het personage en de interne onrust.
Door deze verteltechnieken vakkundig toe te passen, bouwt Connell effectief spanning op vanaf het allereerste begin van het verhaal, waardoor lezers de wereld van de hoofdpersoon worden binnengetrokken en ze enthousiast worden gemaakt om te ontdekken wat er daarna gebeurt.